Liefde voor Israël nader bekeken

Voor het Evangelie zijn alle volken gelijk

Sympathie voor het hedendaagse Israël is voor de auteur
vanzelfsprekend, evenals christelijke liefde voor de Joodse naasten.
Bestrijding van antisemitisme of Jodenhaat beschouwt hij als een belangrijke
opdracht.



Maar zijn die positieve gevoelens onbegrensd en kunnen ze een portaal
vormen naar religieuze liefde of verering? Paas onderzoekt nieuwe en oude
vormen van Israëlliefde, die na de Holocaust - mede als reactie daarop -
zijn ontstaan of opnieuw nadruk hebben gekregen. Hij keert zich tegen
doorslaande sympathie en blinde verering van Israël met een ideologisch
karakter. Echte liefde voor het Joodse volk kan niet heen om de fundamentele
tegenstelling tussen het Christendom en het Judaïsme, waarbij de aanvaarding of
verwerping van Jezus Christus het criterium is. Dat staat een 'abrahamitische
oecumene' in de weg. De schrijver ziet geen Bijbelse reden om verwachtingen
voor en van het huidige Israël hoger af te stemmen dan die ten aanzien van enig
ander volk. Het Evangelie van Gods genade kent geen nationale of etnische
privileges meer.



Dit boek beoogt bij te dragen tot een Bijbelse beoordeling van
verwachtingen voor én van Israël, die na de verschrikkingen van Auschwitz zijn
herleefd en nieuw zijn gevormd. Extra aandacht is geschonken aan de
uitzonderlijke hoop en liefde voor Israël van orthodoxe christenen, die beslist
geen 'Israëlisten' of 'Christenzionisten' willen worden genoemd.