Passie voor verloren zielen

Oproep tot radicaliteit in het pastoraat
Horatius Bonar (1808-1889) schreef dit boekje in 1859, het jaar van de
grote opwekking in de Angelsaksische wereld. Alhoewel er veel mensen tot geloof
kwamen, was Bonar somber gestemd over de prediking en het pastoraat. De
opwekking had op veel evangeliedienaren niet de gewenste impact. Door dit
boekje wilde Horatius Bonar de predikanten wakker schudden en hun de primaire
verantwoordelijkheden voorhouden die bij het ambt van dienaar des Woords
horen.
Bonar verheft zich niet boven zijn collega’s, maar identificeert
zich met hen door een nederige houding en eerlijke belijdenis van zijn eigen
persoonlijke en ambtelijke zonden. Heiligheid was zijn sieraad en zijn
bewogenheid met verloren zielen was intens. Hij riep de mensen in de
bewogenheid van Christus op om zich bekeren en te geloven.