Een geest van terreur

Wie een krant leest of naar het journaal kijkt, ziet nieuwsberichten over
terreuraanslagen. Wie een belangrijke, toeristische trekpleister of een groot
evenement bezoekt of een vliegtuig instapt, kijkt angstig om zich heen. Waar de
wereld vroeger kon worden verdeeld in veilige en onveilige gebieden, lijkt die
scheidslijn volledig weggevallen.

Angstaanjagend? Zeker. Uitzichtloos? Zeker
niet. Dat is althans de overtuiging van Tass Saada. Hij werd zelf ooit gedreven
door haat. De terreurdaden die hij samen met anderen pleegde, haalden onze
kranten en journaals. Hij kent de motieven van terroristen van binnenuit. Als
burger van Jericho voelt hij de onmacht van Palestijnse jongeren en de angst
van de Joodse bevolking. Als Arabier die een deel van zijn leven in de
Verenigde Staten woont, kent hij de fundamentele verschillen tussen westers
denken en Midden-Oosters denken. Als het om terrorisme én om vrede gaat, is het
goed om zijn woorden ter harte te nemen.
In Een geest van terreur schrijft Tass: 'Ik denk wel eens dat God het
terrorisme toelaat, omdat Hij zijn mensen wakker wil schudden en wil wijzen op
hun verantwoordelijkheden.' Jezus zegt in Johannes 9:4: 'Ik moet de werken doen
van Hem Die Mij gezonden heeft, zolang het dag is; er komt een nacht waarin
niemand kan werken.'

Wat doen wij? Laten we ons intimideren door de geest van
terreur? Of gaan we de uitdaging van Christus aan om vredestichter te zijn en
bidden we voor hen die dood en verderf zaaien? Durven we te kiezen voor liefde?
Zoals Gert-Jan Segers ook in zijn voorwoord schrijft: 'Volmaakte liefde
verdrijft de angst!'